ก่อนหน้านี้มีข่าวว่าพ่อป่วย?
อาตุ่ม : มันพูดไม่ถูกมันเป็นอะไรก็ไม่รู้
พ่อเป็นคนที่ดูแลตัวเองอยู่แล้
อาตุ่ม : ใช่ ออกกำลังกาย รดน้ำต้นไม้
น็อต : คือทำกิจกรรมทั้งวัน
แล้วอาหารการกินละ?
น็อต : กินวันละมื้อเหมือนพระ
อาตุ่ม : 2 มื้อๆ
น็อต : แกงถุงนึงกินทั้งวัน
อาตุ่ม : วันนึงเสียค่ากับข้าว 50 บาท กับข้าวอย่างเดียว
หรือกินน้อยไป?
อาตุ่ม : น่าจะเป็นอย่างนั้น แต่ดื่มนมทุกเช้า 1 กล่อง
ตอนที่คุณอาล้มลงมีสติ แต่ขยับตัวไม่ได้เลย?
อาตุ่ม : ไม่ได้เลย ตอนนั้นฉันจะโทรศัพท์เรียกใคร เรียกคนงานให้มาช่วยเปิดประตู
เหตุการณ์เกิดขึ้นที่ไหน?
อาตุ่ม : ที่สวน จันทบุรี อยู่คนเดียว
แล้วรอกี่ชั่วโมงกว่าจะมี
อาตุ่ม : ไม่รู้ มันเหมือนกับฝัน เหมือนตัวเองไม่มีความรู้สึ
น็อต : คือบังคับตัวเองไม่ได้แล้ว
ตอนนั้นความรู้สึกเรากลั
อาตุ่ม : ไม่มีความรู้สึกตรงนั้นเลย รู้อย่างเดียวฉันต้
ตอนนั้นเสียงสามารถพูดได้ไหม?
อาตุ่ม : ไม่ได้พูด เพราะไม่รู้จะพูดกับใคร จิตสั่งทางจิต ไม่รู้จะพูดกับใคร คนงานก็อยู่ไกล ตะโกนก็ไม่ได้ ต้องใช้โทรศัพท์อย่างเดียว
แล้วใครเป็นคนไปเจอ?
อาตุ่ม : คนข้างนอกอยู่สวนไหนก็ไม่รู้ เขาต้องมาเข้าสวนมาหาเราทุกเช้า เขาเข้ามาร่วมเที่ยงแล้วมั้งแล้
พี่น็อตรู้ตอนไหน?
น็อต : รู้ตอนถึงโรงพยาบาลแล้ว ลูกน้องพ่อโทรมา แต่ก็พูดไม่รู้เรื่อง ก็คุยกับหมอ ซึ่งลักษณะหมอชอบพูดให้เรากังวล พ่อเป็นอย่างนู้น อย่างนี้ เอาไงดี สรุปเป็นอะไรกันแน่ มีทางรักษาไหม ตอนนี้พ่อมีสติอยู่หรือเปล่า เขาบอกว่ารู้ตัวแล้ว ขยับตัวได้ แต่ไม่รู้ว่าพ่อเป็นอะไร แล้วขั้นตอนการรักษาของหมอเป็
ใจตอนนั้นกังวลแค่ไหน?
น็อต : ตอนที่รู้ข่าวเขาพูดไม่รู้เรื่
ปล้วพี่น็อตคุยกับพี่แนนไหม?
น็อต : คุยกันตลอด เธอไปดูแลกับแม่ก่อนนะ แล้วคอยรายงานตลอด เพราะบางทีคุณหมอพูด เขาชอบพูดให้เราตกใจ เขาไม่ให้ความหวังเรา เขาต้องเผื่แไว้อีกทาง
พี่ใช้คำพูดว่าคุณหมอพูดไม่ให้
น็อต : ถามว่าถึงขั้นเสียชีวิตหรือเปล่
วันนั้นคุณหมอวิเคราะห์ว่
น็อต : หมอบอกไม่รู้ว่าพ่อเป็นอะไร คาดว่าน่าจะติดเชื้อในกระแสเลื
รู้สึกขัดแย้งไหมกับสิ่งที่คุ
น็อต : ตัวเราก็ไม่มีความรู้หรอก แต่เรารู้ว่าอาการของพ่อวันนั้
อาตุ่ม : แต่เราไม่รู้นะว่าขาบวม
น็อต : ขาบวมแล้วมีแผล คาดว่าพวกเชื้อโรคต่างๆ จะเข้าไปทางแผล ทำให้ติดเชื้อในกระแสเลือด นั่นคือความคาดเดาของคุณหมอนะว่
ใช่แผลที่ขา ที่พ่อทายาอยู่ทุกวันนี้ไหม?
อาตุ่ม : ใช่ๆ
น็อต : ทุกวันนี้ยังไม่หายเลยนะ แต่อันนี้ดีขึ้นมากเลย
อาตุ่ม : ทายาสมุนไพร เพราะโรงพยาบาลรักษาไม่หาย
ทุกวันนี้พ่อดีขึ้น กลับมาใช้ชีวิตได้ปกติ แต่ยังไม่รู้ว่าสาเหตุของโรคคื
อาตุ่ม : ใช่ ไม่รู้ แต่เราก็ถือโอกาสทำบอลลูนไปเลย รอให้การติดเชื้อในกระแสเลื
เขาเรียกว่าไฟลามทุ่งใช่ไหม?
อาตุ่ม : เขาเรียกว่าไฟลามทุ่ง ที่มันเหมือนสะเก็ดเงินแต่ไม่
ความทรมานตอนที่เรามีสติ เรารู้สึกตัว?
อาตุ่ม : ไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่คัน มันมีแต่แผลขึ้นมา
สาเหตุของการเกิดโรคทุกวันนี้ก็
อาตุ่ม : ไม่ได้ไปหาหมอหมดไปเยอะแล้ว ตรงไหนๆ ไปหมด มีหมอเป่าน้ำมนต์เราก็ไป เป่าเหล้าเราก็ไปทำทุกอย่าง ไม่หาย
พ่อเป็นคนดูแลตัวเอง เป็นคนเนี๊ยบคนนึง พอมาเป็นแบบนี้ รู้สึกกังวลใจอะไรไหม?
อาตุ่ม : เฉยๆ ปลงแล้ว อะไรมันจะเกิดมันก็ต้องเกิด อะไรมันจะหาย มันก็หายไปเอง มันเกิดได้ มันก็หายได้
พ่ออยู่โรงพยาบาบาลเป็นเดื
อาตุ่ม : ครึ่งเดือน เพราะติดเชื้อในกระแสเลือด เขาต้องรักษา เราก็เบลอไม่รู้เรื่อง แล้วเราเป็นคนติดบุหรี่ อาละวาดทั้งโรงพยาบาล เราไม่รู้ตัวว่าอาละวาด ในความคิดของเราฉันต้องสูบบุหรี่
เห็นว่าหลังจากที่เหตุการณ์นี้
น็อต : ไม่ใช่ผมหรอก แต่ทั้งครอบครัว ก็คือเรื่องของการขับรถ เราไม่ให้ขับรถแล้ว เพราะว่าเราไม่รู้ว่าอยู่ดีๆ จะวูบไปตอนไหน มันเกิดอุบัติเหตุได้
พ่อดื้อไหม?
น็อต : ไม่ดื้อ หลังจากเกิดเหตุการณ์ผ่
อาตุ่ม : เราทำอย่างนี้เพื่อให้ทุกคนในบ้
อีกหนึ่งข่าวดีคือคุณพ่อเลิกสู
อาตุ่ม : ถูกต้อง หาวิธีการเยอะแยะมาก ไปซื้อยาหม้อต้ม หลายอย่าง เมื่อก่อน 3-4 หนเลิกไม่ได้ ยังไงก็ต้องกลับมาดูด แล้วดูดวันละ 2 ซอง ขนาดไปทำบอลลูนเส้นแรก หมอบอกคุณชลิตอยากตายไหม ถ้าอยากตายดูดต่อไป ถ้าไม่อยาหตายเลิกดูด ผมเลิกไม่ได้ครับหมอ ช่วยผมหน่อยเถอะ มาทำเส้นที่สอง เข้าโรงพยาบาลเที่ยวนี้เลิกได้
ตั้งแต่พ่อป่วย พี่น็อตไป กลับ กรุงเทพ-จันทบุรี บ่อยมาก พี่น็อตหวังอะไรหรือเปล่า?
น็อต : เป็นห่วงคุณพ่อ อายุมากแล้วอยู่คนเดียวที่สวน แล้วเรามัวแต่สนใจเรื่องของตั
พอลูกไปถึงปั๊บแบ่งเบาได้ไหม?
อาตุ่ม : คิดหนัก เพราะความที่เขามาแบบนี้จริ
น็อต : สวนทุเรียนมันอยาก แล้วพ่อคงรู้ว่าการทำทุเรียนต้
ตอนเด็กๆ คุณพ่อทำงานเยอะ ทำให้พี่น็อตไม่ค่อยได้เจอกับคุ
น็อต : เข้าใจนะ เราไม่ได้ซีเรียสอะไรกับการที่
พ่อเคยรู้วีรกรรมการเกเรของลู
อาตุ่ม : ไม่เคยรู้เลย เพิ่งมารู้เรื่องช่วงหลังๆ นี่แหละ
รุ่นนี้เขาทำระเบิดเป็นนะ?
น็อต : เป็นเด็กวัยรุ่นคึกคะนอง สมัก่อนมันไม่มีโทรศัพท์มือถื
ในกลุ่มมีกี่คน?
น็อต : 10-20 คน
โดนไล่ออกหมดไหม?
น็อต : เราโดนไล่ออกคนเดียวเพราะว่า เขาปิดโรงเรียนค้นเลยนะว่าใครมี
อาตุ่ม : เขาเป็นนักกีฬาโรงเรียนด้วยนะ เราคิดว่าเป็นนักกีฬาแล้วปั
ความโชคดีคือกลับตัวทัน?
น็อต : จริงๆ ไม่ได้กลับตัวหรอก ถูกดัดสันดานมากกว่า หลังจากนั้นถูกไปอยู่ต่างประเทศ
อาตุ่ม : เราก็คิดว่าลูกเราตั้งใจเรียน เมืองไทยไม่ติดเตรียมอุดม เลยต้องไปเมืองนอก เพื่ออนาคตหารู้ไม่มีเหตุผลอี
น็อต : โรงเรียนก็เรียกคุณแม่ไปคุยว่
ไปเกิดอะไรขึ้นที่นู้น?
น็อต : ด้วยความที่เราไม่ชอบเรียนหนั
ทำไมถึงขั้นต้องแบนวีซ่า?
น็อต : เพราะว่าเราน่าจะโดนโรงเรียนรี
ตอนนี้เข้านิวซีแลนซ์ได้ไหม?
น็อต : เข้าได้แล้ว ตอนนั้นแค่โดนแบนไม่ให้เรียนหนั
จุดเปลี่ยนที่ทำให้กลับมาเป็
น็อต : เข้าวงการบันเทิงนี่แหละ มันเปลี่ยนชีวิตเราเยอะเลย เปลี่ยนทั้งนิสัย ความคิด ความอ่านทุกๆ เรื่องเลย ตอนแรกไม่ได้อยู่ในหัวเลยเรื่
เห็นว่าเขาเรียกตัวผิดจริงเหรอ?
น็อต : ใช่เขาเรียกผิด ตอนแรกเขาจะเรียกเอส วรฤทธิ์ ชื่อเหมือนกัน อายุเท่ากัน เรียนที่เดียวกัน เรียกผิดมาเรียกน็อต วรฤทธิ์ ไป วันแรกอายุก็ยอมรับนะ อาขอโทษนะลูก อาเรียกผิดคน ไม่เป็นไรอา ผมกลับก็ได้ไม่มีอะไร จนวันนึงเขาต้องการนั
เลยเข้าใจชีวิตการทำงาน วิถีการใช้ชีวิตของพ่อมากขึ้น?
น็อต : ใช่ เราเข้าใจ ถ่ายละครเหนื่อยนะ บางทีถ่ายข้ามวัน ข้ามคืน ถ่ายต่างจังหวัดไม่ได้กลับบ้าน ก็เข้าใจคุณพ่อมากขึ้นว่าเขาต้
จุดนี้เป็นจุดที่พี่เปลี่
น็อต : ใช่ เพราะเราถูกดัดสันดาน โดนด่าเยอะ พี่โดนด่าเป็นปีกว่าจะเป็น น็อต วรฤทธิ์ แบบทุกวันนี้ได้ พ่อฉลาดไหมล่ะฝากให้คนอื่นด่า ไม่ด่าเอง
ติดตามชมรายการคุยแซ่บShow ทุกวันจันทร์-วันศุกร์ เวลา13.15-14.15 น. ทางช่อง one31 Facebook Page : คุยแซ่บShow รับชมย้อนหลังได้ที่ Youtube Channel : Orange Mama
คลิปสัมภาษณ์ย้อนหลัง